Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Περικοπή


 

Έχεις ένα όνειρο και είμαι μέσα

 

Αφήνω αυτόν εδώ τον κόσμο να με ξεχνάει για να έρχομαι

στην άλλη πλευρά της υφηλίου με έναν ήλιο κατακόκκινο που εκρήγνυται

στο κάθε σου φιλί.

 

Ταξίδι οι νύχτες

Με διασκορπίζουν στα πάνω και στα κάτω τ’ ουρανού

Μου ψυθιρίζουν ίδιοι άγγελοι τα μελλούμενα

 

Ζω σε ένα όνειρο και είσαι μέσα

 

Τεντώνεις τους ώμους, ο αγέρας φυσάει, σε παίρνει

Χάνεστε σαν ένα στη σφυρίλατη αίσθηση

Κατακαλόκαιρου

Με πνιγμένη ανάσα αφήνομαι στη λιποθυμία

 

Ονειρευόμαστε το όνειρο να είμαστε τρικυμία

Μέχρι σαν τρικυμία μας πάει στο όνειρο.

 

M.A.
 
 

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Σημεία Κεντρικής Διάθεσης




Σημεία Κεντρικής Διάθεσης:

Εν Αθήναις – Αχιλλέας Σίμος

Μαυροκορδάτου 9 Αθήνα

Δευτέρα-Σάββατο : Ώρες καταστημάτων

Διάθεση: Χονδρική-Λιανική

 

Παρασκήνιο – Σπύρος Μαρίνης

Σόλωνος 76 Αθήνα

Καθημερινές από τις 8.00 το πρωί ως τις 16.00 το απόγευμα

Διάθεση: Χονδρική-Λιανική

 

Εκδόσεις Επόμενη Επιλογή

Μιλήτου 96 Αργυρούπολη

Αθήνα

Καθημερινές κατόπιν συνεννόησης στο nchoice2@gmail.com

Διάθεση: Χονδρική-Λιανική

 

Επίσης στα γνωστά βιβλιοπωλεία:

Πολιτεία
 
Ασκληπειού 1-3 & Ακαδημίας, Αθήνα



 Ιανός
Σταδίου 24, Αθήνα

 Ιανός
 Αριστοτέλους 7, Θεσσαλονίκη

 
Μπορείτε επίσης να το παραγγείλετε από το βιβλιοπωλείο ή ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο της επιλογής σας.

 

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Όλα


Τ’ αγκάθια, οι άυλες μορφές
ο αέρας που δίνει ζωή στο σκοτάδι
το φως – λες κι είναι άλλης – μέρας δανεικής
ο ήχος του ρολογιού στη σιωπή
η απόσταση – το φράγμα του χρόνου
το ισχυρό Μην – προς την αγάπη μου
όλα σημάδια πώς να φύγω
όλα σημάδια που με φέρνουνε
κοντά σου.
 
M.A.
 
 

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Σημεία Διάθεσης


Το βιβλίο
Ως Άνθρωπος Σκεπτόμενος
του
James Allen

διανέμεται από:

Εν Αθήναις – Αχιλλέας Σίμος
Μαυροκορδάτου 9 Αθήνα
Δευτέρα-Σάββατο : Ώρες καταστημάτων
Διάθεση: Χονδρική-Λιανική


Παρασκήνιο – Σπύρος Μαρίνης
Σόλωνος 76 Αθήνα
Καθημερινές από τις 8.00 το πρωί ως τις 16.00 το απόγευμα
Διάθεση: Χονδρική-Λιανική


Εκδόσεις Επόμενη Επιλογή
Καθημερινές κατόπιν συνεννόησης στο: nchoice2@gmail.com
Διάθεση: Χονδρική-Λιανική


Μπορείτε επίσης να το παραγγείλετε από το βιβλιοπωλείο ή ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο της επιλογής σας.

 

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Διάθεση

 
 
Το βιβλίο
Ως Άνθρωπος Σκεπτόμενος
του James Allen
διανέμεται από τις εκδόσεις
Επόμενη Επιλογή
(χονδρική-λιανική)
κατόπιν συνεννοήσεως
στο mail: nchoice2@gmail.com

Από σήμερα μπορείτε να το προμηθευτείτε και από :

Παρασκήνιο – Σπύρος Μαρίνης
Σόλωνος 76 Αθήνα
Καθημερινά από τις 8:00 το πρωί ως τις 16:00 το απόγευμα
Διάθεση: χονδρική-λιανική

Περισσότερα σημεία διάθεσης σύντομα
 



 
 
 

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Κίνδυνος


Επικίνδυνα πλάσματα οι λέξεις

Στην επαφή σου μαζί τους πρόσεχε

Και συντόμευε
 

Οι λέξεις
- αν δεν τις καταπιείς έγκαιρα-
Καταπίνουν

 

Μ.Α.
 
 

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Πρόσκληση

"Ποτέ δε μίλησα για τις γεμάτες ώρες που μ’ αδειάζανε
σπυρί-σπυρί
στη διψασμένη έρημο του Πουθενά μου."


Μάλλον πλησιάζει η ώρα να μιλήσω και γι' αυτές...

 Το πιο πάνω απόσπασμα είναι από ένα ποίημά μου έξι χρόνια πριν.

Το τι διαβάζω αυτές τις μέρες και ξαναθυμάμαι πράγματα που είχα ξεχάσει, δεν είναι θέμα ανάρτησης.  Είναι όμως θέμα που άπτεται απαγγελίας.

Παλαιότερα αλλά και νέα κρυμμένα γραπτά θα κάνουν μια ολιγόλεπτη περιήγηση στο χώρο.


Αυτήν την Δευτέρα, με το καλό, μετά από πρόσκληση του Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης που ευχαριστώ θερμά, θα είμαι ως μία απο τους προσκαλεσμένους του, στον Πολυχώρο Αίτιον στις 7.30 το απόγευμα




 

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Παλιό Φιλί

 

Με καίει πανσέληνο φως απόψε.



Μακριά απ’ την ύλη σου

Πελαγίσιο κορμί

στην άμμο τη φλόγα απίθωσα

τα στήθη ερήμωσα

να σε δεχθούν.

 

Ιερή εικόνα απ’ τα βάθη

της μνήμης

Απουσία

Κείτομαι στο σκοτάδι

κι η λαγνεία

Ανελέητα

μου δαγκώνει καρπούς.

 

Άδειε Πανσέληνε δίσκε

της μοναξιάς τα σημάδια μου

Δείξε

να πάρω χώμα να λουστώ

κι αποκαΐδι

να γίνω

Σβήνοντας…

 

Απουσία γράφω

Ζώσα νεκρή

Αντιγράφω

Παλιό Φιλί

στα χείλη

να θυμίζει

Ζωή…
 
 
M.A.
 
 
 
... αν και μερικά πράγματα δεν παλιώνουν ποτέ...
 
 

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Γλυφό νερό


Νερό γλυφό που σ’ ήπιαμε στη ματωμένη βρύση

θολό που έτρεξες μακριά μα πίσω σε γυρνά

μια μοίρα που δεν όρισες λυπήθηκες στην κρίση

όμως δικαιολογήθηκες· άπιαστα και πολλά.

 

Ρήσεις που σας ακούσαμε είπαμε και τους τίτλους

πιο πέρα όμως δεν φτάσαμε· φόβος και βογκητό

μείναμε με το πνεύμα μας να απαγγέλλει στίχους

θυμούμενοι κάθε φορά το σχετικό ρητό.

 

Φτώχια στην υστερία μας να φτάσουμ’ ένα στόχο

ξεχάσαμε να ζήσουμε μετά ένας πανικός

στο κάθε ένα βήμα μας ακούγαμ’ ένα ρόγχο

είν’ ο καιρός -δεν ξέραμε- λίγος και δανεικός

 

Νερό γλυφό και άδικο, βαρύ στην αποβάθρα

το πλοίο μας ξεκίνησε μα δεν άνοιξε πανιά

φοβήθηκε τους κεραυνούς κιότεψε μπρος σε άρθρα

γραμμένα γι’ άλλους ναυτικούς που δένουν τα σχοινιά.

 

 
M.A.

κάτι απ' τα παλιά, η επανάληψη ξέρετε...

 

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Ως Άνθρωπος Σκεπτόμενος

 

"Αγάπα τα οράματά σου. Αγάπα τα ιδανικά σου. Αγάπα τη μουσική που πάλλει στην καρδιά σου, το κάλλος που σχηματίζεται στο μυαλό σου, την ομορφιά που τυλίγει τις αγνότερες σκέψεις σου, γιατί από αυτά θα ξεπηδήσουν όλες οι μαγευτικές συνθήκες, κάθε επουράνιο περιβάλλον• από αυτά, αν παραμένεις πιστός σε αυτά, ο κόσμος σου τελικά θα χτιστεί."

James Allen



Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Νύχτα Μαγιού


Νύχτα Μαγιού. Νύχτα ζεστή με όλες τις αποχρώσεις του μαύρου να παραδίνονται στην αύρα που τριγύριζε στο δωμάτιο. Το παράθυρο ανοιχτό για να μπαινοβγαίνουν οι ήχοι, οι γρίλιες μόνο έφερναν αντίσταση στις σκιές που παραφυλούσαν πότε θα έμπαιναν πότε θα έβγαιναν ύποπτα αναφιλητά. Ήταν κι εκείνα τα ανεπίδοτα φιλιά κολλημένα ακόμα στις πατούσες των περιστεριών που κούρνιαζαν κάπου εκεί έξω. Ένας τζίτζικας είχε βρει στέγη στη γλάστρα με το βασιλικό και όλο καλούσε το ταίρι του. Προσπαθούσα να καταλάβω πως την φώναζε, ξανά και ξανά δίχως εκείνη να αποκρίνεται. Καημένε τζίτζικα, σκεφτόμουν καθώς αποκοιμιόμουν με παρόμοιο παράπονο.

Ήταν ένας δρόμος, φωτεινός, λες και για εκείνον έλαμπε ο ήλιος, ένας δρόμος πλακόστρωτος, τα παιδιά έπαιζαν ξέγνοιαστα, οι γείτονες χαμογελούσαν, ο αέρας φυσούσε απαλά όλα τα αρώματα της Άνοιξης, ένα κατώφλι πριν το καλοκαίρι. Και η μουσική, μια μουσική που αγκάλιαζε τρυφερά όλες τις ψυχές που κατοικούσαν σε εκείνον τον δρόμο κι εκείνος λες και κυλούσε ευλαβικά φτάνοντας αργά-αργά προς τη θάλασσα, κι εκεί, στη θέα της πρώτης βαρκούλας, με τη μυρωδιά του ιωδίου να τρυπάει κάθε θύμηση άρχισε η καρδιά να χτυπά όλο και πιο γρήγορα και να ψάχνει, να ψάχνει να βρει μέσα στο μυαλό το όνομα, το όνομα… Μα ναι, ήταν η μυθική οδός των ονείρων και το όνομα δεν ήταν παρά το δικό μου, που με καλούσε να το αναγνωρίσω, να το αποδεχτώ, να το παραδεχτώ, να το γράψω …

Το όνομά μου ο χυμός από την Πέτρα

Το ειδώλιο όπου λαξεύτηκε ο Έρωτας

 

Το όνομα μου έκρηξη Πανσέληνου

Γιορτή πικρή

Κυπαρίσσι σε κοιμητήριο Αγάπης

 

Αμαρτία το όνομά μου

Ποιητική

Μιας ανοίκειας διαίρεσης

Στο κεφαλόσκαλο του Πόθου

 

Το όνομά μου Βροχή

Σε κήπο διψασμένο

Άνθος σε χώμα έρημο

 

Εσύ το όνομά μου

Κι ανώνυμη δίχως εσένα η ζωή μου

 

Το όνομα μου καρπός στο δέντρο σου

Κύμα στη θάλασσά σου

Βράχος από το άλας των δακρύων σου

 

Το όνομα μου λυγμός

Συγχώρησης

Στην θύρα της Ψυχής

 

 

 

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Εν Λευκώ... Βρες το κλειδί...


Εν λευκώ

 


Πλησίασα για λίγο να κοιτάξω

 

Το κάστρο σου με δάγκωνε

κάθε φορά που έφερνα τα χείλη

Επιθυμίες

Ουτοπικές ευχές

Μικρό κλουβί

δίχως ανάσες

 

Νόμιζες…

 

πως τα μήλα πια σωθήκανε

ότι φαιδρά αναζητούσα καγκελόπορτες

κι απόμερα καΐκια δίχως γλάρους

 

Λυπόμουν

 

Τη λευκή χτισμένη πόρτα

στην καρδιά της υπαίθρου.

Τα χέρια που ράγιζαν κάθε φορά

που αντάμωναν ελπίδα.

Τα στήθη

ξέπνοα από μισεμούς

σ’ άδειες εικόνες

 

Κι εγώ

 

Φθόγγους που έμαθα

για να μιλώ στους ξεχασμένους καιρούς,

να μετρώ τα σύννεφα μ’ αγωνία

ν’ απαλύνω τα βλέφαρα που ξεμάκραιναν

αγκαλιά με τυφώνες και βροχές τροπικές,

να πλέκω ανέμους

στόλισμα στα χλωμά κυπαρίσσια,

ωδές ν’ αντηχώ στους πιο μύχιου τοίχους

κέρασμα ως τις αυλές του Πάσχα

 

να σιωπώ

 

αποκαμωμένη

απ’ την αόρατη δέσμη

που μ’ έσφιγγε

κι απ’ το βουνό χιόνι

που μ’ έχωνε

όλο βαθύτερα

όλο χειρότερα

 

στο μισό εαυτό μου.


 
                                                        
 

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Αυτοβιογραφία


Στα παιδικά μου χρόνια τα δέντρα πράσινα ήταν
Και να δεις πολλά σε αυτά υπήρχαν.

Ελάτε πίσω νωρίς ή ποτέ.

Ο πατέρας μου έκανε τους τοίχους ν’ αντηχούν,
Φορούσε το κολάρο του όπως δεν το φορούν.

Έλα πίσω νωρίς ή ποτέ μη φανείς.

Η μητέρα μου φορούσε ένα φόρεμα ώχρα·
Ευγενικά, ήσυχα, πράα. 

Επέστρεψε νωρίς ή ποτέ πια. 

Όταν ήμουν πέντε τα μαύρα όνειρα ήρθανε·
Έκτοτε το ίδιο ακριβώς τίποτα δεν ήτανε.

Επέστρεψε νωρίς ή ποτέ.

Το σκότος στους νεκρούς μιλούσε·
Στο κρεβάτι μου δίπλα η λάμπα σιωπούσε.

Επέστρεψε νωρίς ή ποτέ. 

Όταν ξύπνησα δεν νοιάστηκε κανείς·
Κανείς, κανένας δεν ήτανε εκεί.

Επέστρεψε ποτέ ή νωρίς.

Όταν ο σιωπηλός μου τρόμος κραύγασε,
Κανένας, κανείς δεν απάντησε. 

Επέστρεψε ποτέ ή νωρίς. 

Σηκώθηκα· ο ήλιος ψυχρός
Με είδε να φεύγω μακριά μοναχός.

Έλα πίσω νωρίς ή χάσου εντελώς. 

 
Louis MacNeice

Μετάφραση: Μαρία Ανδρεαδέλλη


 

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Σ' αγαπώ

 
 

Σ' αγαπώ
μ’ έναν ασίγαστο ρυθμό
συναισθημάτων
Σ’ αγαπώ
κι έτσι ποτέ δεν απορώ
με την ατέλειωτη αλυσίδα
των θαυμάτων

Σ’ αγαπώ
κι έχω στα χείλη την ηχώ
απ’ τ’ όνομά σου
και όλο ζω
μ’ έναν απόηχο της μνήμης
τη μιλιά σου

Σ’ αγαπώ
με την απόσταση των κόσμων
να καίει το αίμα
Σ’ αγαπώ
με κάθε σύγκρουση κενού
που ρέει στο βλέμμα

Σ’ αγαπώ
με των ματιών που ταξιδεύουνε
το χρώμα
και μεθώ
κάθε φορά που ανακαλύπτω σου
το σώμα

 

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Βραδιά Ποίησης

 
Σε μια εποχή σαν τη σημερινή χρειαζόμαστε άραγε επετειακές αφορμές για να μιλήσουμε μέσα από την ποίηση ;
Ρωτάω.
Μια ενδιαφέρουσα βραδιά ποίησης, που έφτασε ως το μεηλ μου, να σας την αναμεταδώσω.
 
Να ευχαριστήσω τον αποστολέα για την ενημέρωση-πρόσκληση
και να αφήσω λίγους στίχους απο ένα ποίημά μου που διάβασα κατά τη διάρκεια κάποιας άλλης βραδιάς ποίησης
 
 
Πες μου περαστικέ
ότι θα μείνεις να συγκροτήσουμε
την χώρα της ελπίδας μας
ότι δεν θα χαθείς
στην πρώτη την ομίχλη
 
κι εγώ
το λίγο της οντότητας
τη λιτότητα του πνεύματος
σ’ αυτήν τη μάχη θα θυσιάσω
 
κι είναι σκοτάδι έξω
κι είναι λιμός...
 
 
 
 
 

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Νέα Ζωή, Νέα Αγάπη





Οι άνεμοι πνέουν στο ποτάμι εκειδά,
Και τα χνουδάτα σύννεφα πάνω απ’ τη γη ζυγιάζουν,
Κι εγώ τα σκουροπράσινα των ευκαλύπτων δέντρα
Κοιτώ πως με το πάμφωτο μπλε τ’ ουρανού ταιριάζουν.
Τριγύρω έπεσε βροχή, πράσινο το γρασίδι
Όπου οι πλαγιές ήσαν γυμνές και είχανε μόνο χώμα,
Κι εγώ βλέπω τα πράγματα που μπόραγα να ιδώ
Τις μέρες που το κούτελο δεν είχα σκύψει ακόμα.

Βρήκα ένα φως στην χρόνια και σκοτεινή μου νύχτα,
Πιο λαμπερό από αστέρια ή φεγγάρι·
Δεν έχω πλέον φόβο ζοφερού ηλιογέρματος,
Και θλίψης του απογεύματος.
Ας σταθούμε εδώ ενώ το χέρι σου κρατώ,
Όπου το φως αγγίζει το χρυσό σου κεφάλι-
Ω, αισθάνομαι εκείνο το ρίγος πάλι
πριν νεκρωθεί η καρδιά που ένιωθα εκείνον τον καιρό.

Η καταιγίδα ήταν εδώ, μα τα χείλη μου έχουν μείνει ξεραμένα
Και το παλιό το λάθος ακόμα με θυμώνει-
Ερωμένη ή συμβία, πρέπει να πάρω νέας ζωής πορεία
Από τα κόκκινα τα χείλη σου τα υγρά και πυρωμένα!
Γι’ αυτό άσε τη ζήση να κυλήσει, και κρατήσου από μένα,
Δεν υπάρχει τίποτα στη γη σε φόβο να σε βάνει,
Γιατί θα είμαι ο άνθρωπος που κάποτε υπήρξα
Τις μέρες προτού η καρδιά μου να πεθάνει!


Henry Lawson
Απόδοση στα Ελληνικά: Μαρία Ανδρεαδέλλη




New Life, New Love

The breezes blow on the river below,
And the fleecy clouds float high,

And I mark how the dark green gum trees
match
The bright blue dome of the sky.

The rain has been, and the grass is green
Where the slopes were bare and brown,
And I see the things that I used to see
In the days ere my head went down.

I have found a light in my long dark night,

Brighter than stars or moon;
I have lost the fear of the sunset drear,
And the sadness of afternoon.
Here let us stand while I hold your hand,
Where the light’s on your golden head—
Oh! I feel the thrill that I used to feel
In the days ere my heart was dead.

The storm’s gone by, but my lips are dry
And the old wrong rankles yet—
Sweetheart or wife, I must take new life
From your red lips
warm and wet!
So let it be, you may cling to me,
There is nothing on earth to dread,
For I’ll be the man that I used to be
In the days ere my heart was dead!